Historia Kenii

Kolebka ludzkości

Znaleziska prehistorycznych szkieletów na brzegach jeziora Turkana pozwalają sądzić, że Kenia zalicza się do tych obszarów, gdzie przed ponad trzema milionami lat pojawili się praludzie.

Pierwsi Mieszkańcy

Pierwsze plemiona przybyły na tereny Kenii z północy. Ci przodkowie dzisiejszych mniejszości narodowych byli koczownikami, wojownikami, rzemieślnikami i rolnikami. Przed naszą erą na wybrzeża Kenii przybywali feniccy kupcy. Między VII a X w. n.e. na tereny te dotarli Shirazi - mieszkańcy Zatoki Perskiej, którzy stopniowo umacniali tu swoje wpływy. Islam sprawił, że z tej mozaiki ludów wyłoniła się odrębna kultura i cywilizacja Swahili z nowoutworzonym językiem bantu - swahili. Shirazi zapewnili Kenii kontakt ze światem i jako pierwsi zaczęli zapisywać swój język (pismem arabskim). Islamskie miasta, m.in. Mombasa i Malindi, prowadziły ożywiony handel zamorski również z Chinami. W tym samym czasie wnętrze kraju zasiedlały następne ludy, a w ostatnim tysiącleciu nadeszli Masajowie i Samburu.

Późniejsi Przybysze

W 1498 r. na wybrzeżu wylądował słynny portugalski podróżnik i odkrywca Vasco da Gama. Portugalczycy nie chcieli skolonizować Kenii, a jedynie zapewnić sobie bazę postojową do dalszej podróży. Zawarli oni umowę handlową z szachem Shirazów w Malindii. Jednakże mieszkańcy Mombasy nie chcieli współpracować z Portugalczykami, miasto zostało trzy razy zdobyte i dokładnie splądrowane przez Europejczyków. Na początku XVI w. Portugalczycy przejęli kwitnące placówki handlowe Arabów (po napadzie na Fort Jesus w 1631 r.), ale na przełomie XVII i XVIII w. musieli zwrócić je ponownie władcom arabskim. W połowie XIX w. rozpoczęła się penetracja europejskich kupców i misjonarzy.

Inwazja

W 1896r. Kenia stała się posiadłością brytyjską. Brytyjczycy objęli w posiadanie ziemię, spychając afrykańską ludność do rezerwatów lub wykorzystując ją jako siłę roboczą. Dla Anglików najważniejsze były względy ekonomiczne i strategiczne, potrzebowali punktów wspierających ich interesy na Zanzibarze i w Ugandzie. Przede wszystkim zależało im na budowie linii kolejowej z Mombasy do Jeziora Wiktorii. To przedsięwzięcie zapisało się na kartach historii jako prawdziwa walka hinduskich robotników z chorobami tropikalnymi, lwami i tubylcami. W 1899r. wybudowano odcinek do Jeziora Naivasha, gdzie postanowiono utworzyć kolejne centrum handlowe i zaplecze do dalszej budowy, w efekcie czego powstało miasto Nairobi. W 1901 r. kolej dotarła do Jeziora Wiktorii. Wzdłuż linii kolejowej osiedlili się kupcy indyjscy, europejscy misjonarze i koloniści. W 1907 r. Nairobi ogłoszono stolicą Kenii.

Walki narodowowyzwoleńcze

Największe z grupy plemion Bantu plemiona Kikuju, Meru i Embusi zaczęły organizować działania na rzecz odzyskania niepodległości. Tajny ruch religijno-polityczny Mau-Mau (co oznacza ostrzeżenie przed wrogiem) doprowadził w 1952 r. do wybuchu powstania antybrytyjskiego przeciwko osadnikom w "White Highlands", działacz Jomo Kenyatta trafił do więzienia, a następnie został wygnany do Afryki Północnej. Tysiące tubylców zostało przesiedlonych do rezerwatów. W 1956r. oddziały brytyjskie wypędziły wojowników Mau-Mau do buszu i tam zniszczyły. Region White Highlands został oddany afrykańskim osadnikom ale konflikty narodowościowe były nadal nie rozwiązane.

Uzyskanie Niepodległości

Przechodząc różne stadia na drodze do suwerenności, pełną niepodległość Kenia uzyskała 12 grudnia 1963r. A jej pierwszym prezydentem został Jomo Kenyatta (1893 - 1978), uważany po części za demokratę po części za patriarchę. Po jego śmierci władzę przejął Daniel Arap Moi. Od tego czasu zaczęła się coraz bardziej pogłębiać przepaść między biedną a bogatą częścią społeczeństwa. Przez cały czas mają miejsce liczne konflikty plemienne. W wyborach prezydenckich w grudniu 2002r. nowym prezydentem został Mwai Kibaki - pierwszym, który nie był członkiem partii Kanu.

Obecnie Kenia jest jednym z najbardziej stabilnych krajów w Afryce.