Muzyka Kenijska

Muzyka popularna

W kenijskiej muzyce popularnej dominuje gitara. Utwory gitarowe są bardzo złożone i zawierają rytmy miejscowe i importowane, głównie Kongijski cavacha. Muzyka ta zwykle zawiera różne wstawki i - bardziej współczesne - popisowe solówki.

Teksty są zazwyczaj w Swahili albo Lingala, a czasem w językach miejscowych, choć w radiu rzadko usłyszymy utwory w językach "plemiennych".

Benga stała się popularna w późnych latach 60, głównie w okolicach Jeziora Wiktorii. Słowo benga używane jest okazyjnie w odniesieniu do każdej muzyki z rodzaju pop. Bass, gitara i perkusja są zwyczajowymi instrumentami.

Wczesny XX wiek

Gitara była popularna w Kenii, jeszcze przed nadejściem XX wieku, znacznie wcześniej, nim dotarła do innych krajów afrykańskich. Obok Paula Mwachupa i Lukasa Tututu, Fundi Konde był jednym z pierwszych, najpopularniejszych gitarzystów. W połowie lat 20 XX wieku pojawiły się w Mombasie pierwsze kluby taneczne, grano w nich europejską muzykę dla chrześcijan.

W trakcie II Wojny Światowej, kenijscy i ugandyjscy muzycy zostali wcieleni do wojska, żeby zapewnić rozrywkę w brytyjskiej armii King's African Rifles i w ten sposób stworzyli bardzo znany w Kenii zespół Rhino Band. W 1948 grupa rozpadła się. Cześć jej członków stworzyła Kiko Kids i inne zespoły.

W latach 50 rozwinęły się w Kenii radio i technologia nagrywania. Fundi Konde, znany gitarzysta, został wczesnym nadawcą i miał duży wpływ na rozwijający się przemysł nagraniowy.

Styl kongijski finger i rozwój benga

Począwszy od roku 1952 dostępne były w Kenii nagrania legendarnych gitarzystów z Kongo - Edouarda Masengo i Jeana-Bosco Mwendy. Technika Bosco, grania kciukiem i palcem wskazującym (styl finger) stała się popularna. Muzyka finger style jest szybka, opiera się na małych zespołach, w których druga gitara wspiera pierwszą synkopowymi rytmami basowymi. Ten styl stał się bardzo znany pod koniec tej dekady.

W kolejnej dekadzie wpływy z kwela i rumby wyparły styl finger. Zespół Equator Sound Band był najbardziej popularnym zespołem tego okresu. W Nairobi, we wczesnych latach 60 królowały grupy w stylu Hodi Boys czy Air Fiesta, grające głównie przeróbki hitów pochodzących z Ameryki, Wielkiej Brytanii czy Kongo. Inne zespoły, jak lubiany przez publicznośc Shirati Jazz, wprowadzali innowacje do stylu benga.

W latach 70 styl benga osiągnął wyżyny i rozpowszechniały go liczne, bardzo popularne zespoły jak: Victoria Jazz and the Victoria Kings, the Continental Luo Sweet Band and Luna Kidi Band.

Swahili i kongijski pop

Dwa największe nurty muzyki pop granej w Kenii to "dźwięk Swahili" i "dźwięk Kongo". Oba opierają się na rytmach rumby pochodzącej z Demokratycznej Republiki Kongo. Muzykę Swahili można poznać po znacznie wolniejszym rytmie, choć oba style miały tendencje do mieszania się w późniejszych dekadach. Nurtów tych nie rozróżnia się ze względu na język, choć generalnie teksty są w języku Swahili czy pokrewnym Taiti. Oba bywają czasem śpiewane w Lingala albo innym z miejscowych, kenijskich jezyków.

Muzycy z Demokratycznej Republiki Kongo byli najbardziej popularnymi muzykami w Kenii w latach 70 i 80, dopiero we wczesnych latach 90 ich wpływy zmniejszyły się. Jednym z najdłużej istniejących i najbardziej znanych kongijskich zespołów był Orchestre Virunga. W tym okresie muzycy Swahili (wielu z Tanzanii) tworzyli głównie zespoły Wanyika. Te grupki, często konkurencyjnych zespołów, zaczęły powstawać w 1971 roku, kiedy to do Kenii przybył Arusha Jazz z Tanzanii, zmieniając nazwę na Simba Wanyika Band. Zespół rozpadł się po raz pierwszy w 1978 roku i wielu jego członków utworzyło Les Wanyika.

Pop hotelowy

W Kenii częściej spotyka się zespoły skierowane do turystów, tworzące popularne covery, niż zespoły z nurtu kenijskiego pop i folk. Zespół Them Mushrooms, utworzony w 1978 zaczął grać w hotelach w Nairobi i był chyba najbardziej popularny z tego typu grup. Później zespoły hotelowe jak Them Mushrooms czy Safari Sound zaczęły grać reggae.

Pop regionalny

Kamba żyją na południu i wschodzie od Nairobi. Ich muzyka pop jest bardzo związana z benga, ale druga gitara gra, melodyjnie przeciwstawiając się pierwszej. Najbardziej popularne zespoły Kamba grające pop wyłoniły się w latach 70 i zalicza się do nich: Les Kilimambogo Brothers Band, Kalambya Boys & Kalambya Sisters i Peter Mwambi & His Kyanganga Boys.

Kikuyu, największa grupa etniczna Afryki, ma własną formę muzyki pop. Pop Kikuyu wyróżniają żeńskie chórki, rzadkie w pozostałych częściach Kenii. Największą gwiazdą Kikuyu pop jest Joseph Kamaru, a jego hit "Celina" z 1967 roku, rozpowszechnił ten rodzaj muzyki. Pozostał popularny dzięki komponowaniu kontrowersyjnych piosenek, krytykujących kenijski rząd, następnie czerpał tematy z chrześcijaństwa, aby w 1993 roku zająć się komponowaniem muzyki gospel. Kikuyu pop odegrał ważna rolę w rozwoju benga, głównie dzięki twórczości Daniela Kamau.

« powrót